کنترل فعال متمرکز و نامتمرکز مدل های سازه ی سه بعدی با بازخورد جابه جایی و سرعت

به کارگیری سیستم های کنترل برای محدودساختن ارتعاشات سازه یی به صورت فعال و غیرفعال در چند دهه ی اخیر مطرح شده و برخی از آن ها نیز کاربردی شده اند. در این نوشتار ضمن بررسی روش های ارائه شده برای کنترل متمرکز سازه های بلند، نسبت به تشریح مفهوم کنترل نامتمرکز و تعمیم کاربرد این ایده به مدل های سازه یی سه بعدی اقدام می شود. برای این منظور ضمن ارائه ی ایده ی تقسیم یک مدل سازه سه بعدی به تعدادی زیرسازه، از یک الگوریتم کنترل با بازخورد سرعت و جابه جایی برای کاهش پاسخ زیرسیستم ها استفاده می شود. در شاخص کارآیی درنظر گرفته شده برای تعیین الگوریتم، ضرایب وزنی با بهره گیری از معادله ی لیاپانوف تعیین شده تا پایداری سیستم دینامیکی تضمین شود. سپس با طرح یک مطالعه ی موردی نسبت به بررسی عملکرد کنترل نامتمرکز سازه ها با روش مرسوم کنترل متمرکز اقدام شد. مطالعه ی پارامتریک گسترده یی برای تعیین حساسیت الگوریتم کنترل پیشنهادی به پارامترهایی چون تعداد و اندازه ی زیرسازه ها، اثر خروج از مرکزیت با استفاده از یک رکورد زلزله انجام گردید؛ نتایج حاصله نشان می دهد که در تمامی حالت ها، کنترل غیر متمرکز پیشنهادی ضمن تضمین پایداری سازه، دارای کارآیی تقریباً یکسانی با حالت کنترل متمرکز می باشد. تمامی مطالعات انجام شده در محدوده ی رفتار خطی سازه ها بوده و از نرم افزار m a t l a b برای انجام تحلیل ها استفاده شده است.